Kim jestem? Dzisiaj już chyba nie umiem odpowiedzieć na to pytanie. Mam 29 lat i od 5 lat mieszkam w Domu Pomocy Społecznej.

Pochodzę z rodziny, która, nie wstydzę się nazwać, jest patologiczna. Przez lata miałem wiele różnych diagnoz psychologicznych, zaczynając od ostrego zaburzenia urojeniowego po schizofrenię paranoidalną. Nadal słyszę głosy, ktore potrafią zrujnować nawet najlepszy dzień. Brałem chyba wszystkie leki neuroleptyczne, jakie istnieją, widziałem szpitale psychiatryczne od wewnątrz, a także wiem jakie prawa przysługują z tytułu niepełnosprawności i na jakie środki finansowe od państwa można liczyć. Ale, ale! To nie wszystko! Są też pozytywy! Za drugim razem udało mi się znieść ubezwłasnowolnienie, które 9 lat temu nałożyła na mnie matka, a cała sprawa trwała 2 lata. Szukam pracy. Wyjeżdżam poza teren DPS-u, by brać udział w wydarzeniach (co nie zawsze było na rękę moim opiekunom). Bardzo cenię przyjaźń i z dumą mogę powiedzieć, że nie zawiodłem się nigdy na swoich przyjaciołach. Odkąd mieszkam w Krakowie, poznałem masę fantastycznych ludzi. Słowem – próbuję zbudować podstawy własnego życia mimo barier i ścian, które stawia przede mną zarówno Polska, jak i moja własna głowa.

Pytania, które sobie zadaje to:

Kiedy pomoc zmienia się w rygor?

Kiedy opieka zamienia się w kontrolę?

Ile człowiek może znieść, zanim coś w nim pęknie?

Czy odróżniamy współczucie od litości?

Czy i jak bardzo jest ważna godność?

Poza tym interesuje się Bliskim Wschodem, prawami osób nieheteronormatywnych na świecie, grą komputerową Hearthstone, backpackingiem (nadal marzę o podróży lądowej do Indii!), przez rok bylem na wegetariańskiej diecie i lubię pobiegać, gdy akurat nie przeżywam „bólu świata”.

Jeśli zainteresował Cię mój opis, zapraszam do wypożyczenia mnie. Pamiętaj jednak – ta książka zawiera wiele czarnych kart!

Jestem Katarzyna Piotrowska, od urodzenia nie widzę. Jestem tyfloinformatyczką, a moje zainteresowania to: komputery i technologie mobilne, zwiedzanie nowych miejsc, inicjatywy społeczne. Najbardziej lubię czytać literaturę fantastyczno-naukową, także przygodową, podróżniczą, dziennikarską. Od miesiąca poruszam się z psem przewodnikiem.

Zapraszam do rozmowy!

Opowiem Wam o przesłaniu BAHA’I. Niech wasza wizja ogarnie cały świat… – Bahá’u’lláh

Od najdawniejszych czasów Bóg wysyła ludziom Boskich Wychowawców znanych jako Objawiciele Boga, których nauki są podstawą postępu cywilizacji. Ci Objawiciele to Abraham, Kryszna, Zaratustra, Mojżesz, Budda, Jezus i Mahomet. Bahá’u’lláh, najnowszy z Objawicieli tłumaczy, że religie świata pochodzą z tego samego Źródła i są w swej istocie kolejnymi rozdziałami jednej religii od Boga.

Bahaici wierzą, że obecnie największą potrzebą ludzkości jest znalezienie jednoczącej wizji przyszłego społeczeństwa oraz natury i celu życia. Ta wizja zawarta jest w pismach Bahá’u’lláha.

Opowiem Wam, jak to jest być bahaitką w Polsce i uczestniczyć w wysiłkach budowania wspólnoty.

I will tell you about the BAHA’I message. Let your vision be world embracing… – Bahá’u’lláh

Throughout history, God has sent to humanity a series of divine Educators—known as Manifestations of God—whose teachings have provided the basis for the advancement of civilization. These Manifestations have included Abraham, Krishna, Zoroaster, Moses, Buddha, Jesus, and Muhammad. Bahá’u’lláh, the latest of these Messengers, explained that the religions of the world come from the same Source and are in essence successive chapters of one religion from God.

Bahá’ís believe the crucial need facing humanity is to find a unifying vision of the future of society and of the nature and purpose of life. Such a vision unfolds in the writings of Bahá’u’lláh.

I will tell you what it is like to be a Bahá’í in Poland and to participate in the community-building efforts.

W spisie treści tej książki są rozdziały, które możesz przeczytać:
– Na nic w życiu nie jest za późno.
– Dalekie podróże kształcą.
– Odprzyjaźnianie się też bywa potrzebne.
– Nie wiesz, co zrobić z czasem? Jak wypełnić czas w sposób pożyteczny dla siebie i dla innych ludzi?
– Twój osobisty Uniwersytet Trzeciego Wieku. Program autorski.

Nie piję, bo nie chcę. Bez poczucia wstydu, czy straty. Nie piję z nadzieją, że już nigdy pić nie zacznę.

W dwudziestym drugim roku mojego trzeźwienia serdecznie zapraszam do rozmowy wszystkich zainteresowanych.

Czy można żyć bez boga? Skąd wiesz co jest dobre co złe? Kiedy przestałeś wierzyć? Jak spędzasz święta? To pytania z którymi często się spotykam. Nie wierzę od kołyski, nie walczę z kościołem, nie kradnę, szanuję ojca swego. Zapraszam do rozmowy o tym, jak odnaleźć siebie w zdominowanej przez jedną religię rzeczywistości.

„Autyzm wprowadza zmysły w błąd” – z czym mierzą się osoby neuronietypowe?

Jak wygląda codzienność rodziny dzielona z osobą z niepełnosprawnością?

Czy macierzyństwo specjalne może być wyzwaniem nie do udźwignięcia?

Moja córka jest 22 letnią, wysokofunkcjonującą kobietą ze spektrum autyzmu.
Jestem jej mamą, jestem również autorką książki „Huśtawka” w której opowiedziałam naszą historię. Stanowię więc swoistą książkę do kwadratu 😉

Jeśli chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o życiu z autyzmem w tle – zapraszam, porozmawiajmy.

Urodziłem się jako kobieta, ale nigdy się nią nie czułem. Odkąd pamiętam zawsze było coś nie tak. Ciało kobiety, umysł mężczyzny – życie w takiej sprzeczności to koszmar. Pomimo szczerych chęci i prób dostosowania się czy wyparcia nie byłem w stanie na dłuższą metę normalnie żyć i funkcjonować. Po ponad 25 latach udawania kogoś kim nie jestem w końcu powiedziałem sobie dość i podjąłem decyzję o przeprowadzeniu korekty płci. Pamiętam ten dzień jak dziś, to była jedna z najtrudniejszych decyzji w moim życiu, miałem świadomość tego że cały mój świat zmieni się o 180 stopni i nie byłem pewny jakie to będą zmiany, miałem najczarniejsze myśli i byłem przerażony, jednak pomimo strachu postawiłem wszystko na jedną kartę. Dziś wiem, że była to jedyna słuszna decyzja i jedna z najlepszych w moim życiu. Po 7 latach od rozpoczęcia kuracji hormonalnej wiem, że życie w zgodzie z samym sobą nie może się z niczym równać, jest to doświadczenie porównywalne chyba do wychodzenia z więzienia po całym życiu spędzonym za kratami. To jedna strona medalu, druga jest taka że wbrew moim naiwnym marzeniom szybko okazało się że to nie koniec problemów, a początek-nowych. Nie do końca zdawałem sobie sprawę jak trudny, drogi i długi jest proces korekty płci, jak wiele przeszkód trzeba pokonywać żyjąc w zawieszeniu, formalnie nie istniejąc. Jednak nawet pomimo tego bolesnego zderzenia z rzeczywistością, dziś moja decyzja byłaby bez wahania taka sama jak przed laty.

Jeśli interesuje Cię jak wygląda życie osoby transpłciowej przed i w trakcie korekty, jak odkrywałem własną tożsamość i dojrzewałem do tej decyzji zapraszam do czytania. Nie ma głupich pytań-możesz zapytać o wszystko co chciałbyś/chciałabyś wiedzieć.

Ból jest nieodłącznym elementem życia. Brak osobistej na to zgody niczego nie zmieni w skali makro, jednak jednostkowe decyzje, żeby nie uczestniczyć w zadawaniu go innym, już tak. Tym bardziej, że MOŻNA. Jeśli pomyślisz o tym głębiej zauważysz, że nawet TRZEBA. Zwłaszcza, że TO PROSTE. No przecież ☺️

Społeczno-obyczajowa powieść o odnajdywaniu swoich korzeni. Opowieść o tym, kim są Swaróg, Perun, Mokosz i Weles. Historia tego, jak jeden przedmiot na studiach może przewrócić całe życie do góry nogami. Baśń o szukaniu szczęścia i swojego miejsca na świecie.

Kim tak naprawdę jest rodzimowierca i w co wierzy? Co to znaczy być rodzimokulturowcem? Jak można odnaleźć się w czymś, co już dla wielu z nas już jest zapomniane? Czy w współczesnym świecie jest miejsce dla dawnych wierzeń? Chcesz poznać odpowiedzi na te pytania oraz wiele innych? Zapraszam do rozmowy!

Магда. Язычник.

Социально-нравственный роман об обретении своих корней. История о том, кто такие Сварог, Перун, Мокош и Велес. История того, как один предмет в университете может перевернуть всю жизнь с ног на голову. Сказка о поиске счастья и своего места в мире.

Кто на самом деле язычник и во что он верит? Что значит быть родным культурником? Как можно найти себя в чем-то, что многие из нас уже забыли? Есть ли в современном мире место для древних верований? Хотите узнать ответы на эти вопросы? Не стесняйтесь разговаривать!

„Homoseksualizm to choroba”. Dojrzewanie pod kulturową presją.
„Poznam faceta spoza środowiska”. Jak Internet zaczął zmieniać życie osób nieheteroseksualnych?
Marsz dla tolerancji 2004. Nadzieje i kamienie, sojusznicy i hejterzy, polityka i religia.
Poznajcie Michała, mojego partnera. Jak wspólne życie zmieniło wszystko: w domu, w pracy, na ulicy.
„Kto u Was jest mężczyzną, kto kobietą?”. Co za bzdura?
Samochodem czy pociągiem? Zwyczajne życie pary z nastoletnim stażem.
Najbliżsi obcy. Dlaczego chcemy móc sformalizować związek?
Od Bochni do Strasburga. Trzeba działać, bo samo się nie zrobi.
Warszawa, Rzeszów i Konin. Co łączy te miasta? I dlaczego zaczęliśmy podróżować po Polsce, jak nigdy dotąd?
Chętnie odpowiemy na każde Twoje pytanie.

„Homosexuality is disease”. Adolescence under cultural pressure.
„I’m looking for a quy outside of the community”. How did the Internet started to change life of nonheterosexual people.
March for tolerance 2004. Hope and Stones, allies, haters, politics and religion.
Let me introduce Michał – my partner. How our common life has changed everything in home, work, in the street.
„Who is the guy or who is the lady in your relationship?” What rubbish?
By a car or by a train? Ordinary life of the long-time couple.
Immediate strangers. Why we would like to formalize relationship?
From Bochnia to Strasbourgh. We must act, it isn’t gonna take itself.
Warsaw, Rzeszów, Konin. What is connecting these cities? Why have we started travel around Poland, as never before?
It will be a pleasure to answer all your questions.