Buddystka w Polsce i do tego pracuje w korporacji? Niemożliwe?! Przecież buddyści występują w formie uśmiechniętego, ogolonego mnicha w szafranowej szacie w klasztorze lub w pięknej świątyni w Tajlandii.
A tu w katolickim kraju osoba, która doświadcza duchowości bez Boga. Chwila, przecież to oksymoron. Czyżby? A może jednak to możliwe 🙂
Co sprawiło, że zdecydowałam się na szukanie innej ścieżki i zostanie buddystką? Czy egoizm, bo staram się rozwijać kochającą życzliwość w stosunku do samej siebie, czy niepoprawny idealizm, bo próbuję to robić też w stosunku do wszystkich istot czujących? A może pogoń za całkowitą mrzonką? Szczęściem tu i teraz.
Chcesz dowiedzieć się więcej? Przyjdź i zapytaj, zapraszam serdecznie 🙂

A buddhist in Poland, who works in a corporation? Impossible?! Everyone knows that buddhist appear in a form of a smiling, shaved monk wearing a saffron clothing in a monastery, or in a beautiful temple in Thailand. And here, in a catholic country, a person, who experiences spirituality through God. Wait, that can’t be an oxymoron. Can it? And yet, it is possible 🙂 What caused me to begin searching for a different path and becoming a buddhist? Is it selfishness, because I try to to develop loving kindness to myself, or incorrect idealism, because I also try to do this to all other feeling people? Or maybe this is daydreaming? I would rather say that this is searching for happiness right here, right now.
Do you want to learn more? Come ans ask your questions, be my guest 🙂

(Książka dostępna w godz. 16 – 18 ; The book is available between 4 pm– 6 pm. PL/ENG)

Born and raised in Israel and moved to Poland a few years ago. Currently teaching Hebrew at the Jagiellonian University. Interested in history, and volunteering at the Jewish Museum in Oswiecim (Centrum Żydowskie w Oświęcimiu), a place where his family came from.

(The book is available between 3 pm – 4 pm. ENG)

Żyd który nie ma pejsów, Ukrainiec który nie je słoniny, gej który nie widzi tęczy. Każdy z powyższych wyrazów wzbudza antonimiczną reakcję wobec standardowych skojarzeń związanych z każdą z wymienionych grup.
Nie mniej jednak, każda z nich może spokojnie współistnieć w jednym człowieku.
Jestem młodym Żydem z Ukrainy, który na co dzień mieszka w Krakowie i łączy w sobie wielowiekową tradycję żydowską i współczesny tryb życia 21 wieku. Na dodatek do tego jestem „out of the closet” gejem, który nie jest w stanie zobaczyć wszystkich kolorów tęczy przez to że jestem po prostu daltonistą. Mimo tego że jestem w miarę młody, zamieszkałem już przez krótsza lub dłuższą chwilę w 4 krajach łącznie z ojczyzną moich przodków na Bliskim Wschodzie. W każdym z tych krajów bywały różne stereotypy o każdej z wymienionych tożsamości, lecz owe stereotypy jedynie wzmocniły moją własną zbiorową tożsamość. Jak być innym ale zostawać samym sobą pod presją większości? Pogadajmy o tym 🙂

A Jew who doesn’t have sideburn, a Ukrainian who doesn’t eat lard, a gay man who doesn’t see a rainbow. Each of the above words evokes an antonymic reaction to the standard associations associated with each of the groups mentioned.
Nevertheless, each of them can peacefully coexist in one person.
I am a young Jew from Ukraine who lives in Krakow on a daily basis and combines the centuries-old Jewish tradition with the contemporary lifestyle of the 21st century. In addition to this, I am „out of the closet” gay, who is not able to see all the colours of the rainbow because I am just colour blind. Despite the fact that I am relatively young, I have already lived for a shorter or longer time in 4 countries, including the homeland of my ancestors in the Middle East. In each of these countries, there were different stereotypes about each of the identities mentioned, but these stereotypes only strengthened my own collective identity. How to be different but remain yourself under pressure from the majority? Let’s talk about it 🙂

Еврей, у которого нет пэйсов, украинец, который не ест сало, гей, не видящий радуги. Каждое из вышеперечисленных слов вызывает антонимическую реакцию к стандартным ассоциациям, связанные с каждой из упомянутых групп.
Тем не менее, каждое из них может мирно сосуществовать в одном человеке.
Я молодой еврей из Украины, который живет в Кракове и сочетает многовековые еврейские традиции с современным образом жизни 21 века. В дополнение к этому, я в большинстве своём «вышел из шкафа», который не видит все цвета радуги, потому что я просто дальтоник. Несмотря на то, что я относительно молод, я уже пожил в 4 странах, включая родину моих предков на Ближнем Востоке. В каждой из этих стран существовали разные стереотипы о каждой из упомянутых идентичностей, но эти стереотипы только укрепили мою собственную коллективную идентичность. Как отличаться, но оставаться собой под давлением большинства? Давай поговорим об этом 🙂

(Książka dostępna w godz. 14 – 17 ; The book is available between 2 pm – 5 pm. PL/ENG/РУС)

Mam na imię Nadim, mieszkam w Krakowie już 10 lat. Studiowałem na Akademii Muzycznej w Krakowie. Jestem altowiolistą, kompozytorem i dyrygentem. Być może zainteresuje Cię moja opowieść o tym jak wyglądały moje pierwsze dni w Polsce? Czy zawsze było kolorowo? Jak kontaktuję się z rodziną, która mieszka w Syrii? Przyjdź, porozmawiajmy 😉

(Książka dostępna w godz. 12 – 18. PL)

Z wykształcenia socjolożka. Dumna z pochodzenia Żydówka. Polska patriotka. Mieszkanka Krakowa z przerwami na Izrael i Łódź. Edukatorka. Początkująca Instagramerka. Żona, matka, miłośniczka pająków i wszelkich kolorów tęczy.

A sociologist. A Jewish woman who is proud of her heritage. A Polish patriot. A resident of Krakow who also lived in Israel and Łódź. An educator. An Instagramer. A wife, mother, lover of spiders, and all the colours of the rainbow.

(Książka dostępna w godz. 12 – 13:55 ; The book is available between 12 – 1:55 pm. PL/ENG)

Opowiem Wam o przesłaniu BAHA’I. Niech wasza wizja ogarnie cały świat… – Bahá’u’lláh
Od najdawniejszych czasów Bóg wysyła ludziom Boskich Wychowawców znanych jako Objawiciele Boga, których nauki są podstawą postępu cywilizacji. Ci Objawiciele to Abraham, Kryszna, Zaratustra, Mojżesz, Budda, Jezus i Mahomet. Bahá’u’lláh, najnowszy z Objawicieli tłumaczy, że religie świata pochodzą z tego samego Źródła i są w swej istocie kolejnymi rozdziałami jednej religii od Boga.

Bahaici wierzą, że obecnie największą potrzebą ludzkości jest znalezienie jednoczącej wizji przyszłego społeczeństwa oraz natury i celu życia. Ta wizja zawarta jest w pismach Bahá’u’lláha.

Opowiem Wam, jak to jest być bahaitką w Polsce i uczestniczyć w wysiłkach budowania wspólnoty.

I will tell you about the BAHA’I message. Let your vision be world embracing… – Bahá’u’lláh
Throughout history, God has sent to humanity a series of divine Educators—known as Manifestations of God—whose teachings have provided the basis for the advancement of civilization. These Manifestations have included Abraham, Krishna, Zoroaster, Moses, Buddha, Jesus, and Muhammad. Bahá’u’lláh, the latest of these Messengers, explained that the religions of the world come from the same Source and are in essence successive chapters of one religion from God.

Bahá’ís believe the crucial need facing humanity is to find a unifying vision of the future of society and of the nature and purpose of life. Such a vision unfolds in the writings of Bahá’u’lláh.

I will tell you what it is like to be a Bahá’í in Poland and to participate in the community-building efforts.

(Książka dostępna w godz. 12 – 16:30 ; The book is available between 12 – 4:30 pm. PL/ENG)

Nazywam się Marta Watral, mam 29 lat, jestem doktorantką na Wydziale Filologicznym UJ, mieszkam w Warszawie.

Jestem Łemkinią, ale mówię i myślę tak o sobie dopiero od 8 lat. Moją rodzinę (babcie i dziadków z obu stron) wysiedlono w 1947 r. podczas akcji „Wisła” z ich rodzinnych domów na Łemkowynie (w południowo-wschodniej Polsce) na tzw. Ziemie Odzyskane. Dlatego mój dom jest na dolnośląskich nizinach, nie wśród górskich lasów Beskidu Niskiego. Dlatego też o swoim pochodzeniu musiałam się dowiadywać na studiach z książek, bo moi dziadkowie i rodzice woleli nie obarczać mnie traumatycznymi wspomnieniami wysiedleń i mieszkania na obczyźnie. Chcieli, żebym była szczęśliwą Polką, dokładnie taką samą, jak moi koleżanki i koledzy w szkole.

Od 8 lat (wtedy zaczęłam studia na filologii rosyjskiej z językiem rusińsko-łemkowskim na UP w Krakowie) aktywnie działam na rzecz Łemków, co pozwala mi też uczyć się mówić o mojej tożsamości. Teraz już płynie mówię, czytam, piszę w języku łemkowskim, rozprawę doktorską poświęcam literaturze łemkowskiej i wszędzie, gdzie tylko mogę opowiadam o Łemkach. Jestem dumna z tego, że jestem Łemkinią i nigdy nie chcę się tego wstydzić i bać o tym mówić.

My name is Marta Wartal, I’m 29 years old, I am a PhD student at the Philology Division of the Jagiellonian University, I live in Warsaw.

I am a Lemko woman, but I have only talked and thought of myself like that for 8 years. My family (grandmothers and grandfathers from both sides) was displaced in 1947 during the „Vistula” action from their family homes in Lemkowyna (south-east Poland) to the so-called Regained Lands. That’s why my home is located at the lowlands of the Lower Silesian not between the mountain forests of Beskid Niski. That’s also why I had to learn about my origins at college from books, because my grandparents and parents prefered not to bother me with traumatic memories of displacement and living in places they aren’t familiar with. They wanted me to be a happy Polish woman, just like my friends at school.

For 8 years (when I started college at Russian Philology with Rusyn-Lemko language at the Pedagogical University in Kraków), I have been actively promoting the Lemko people. This also allows me to learn how to speak about my identity. Now I can smoothly speak, read and write in the Lemko language, I dedicated my dissertation to Lemko literature and I tell about Lemko people anywhere I can. I am proud of being a Lemko woman and I never, ever want to be ashamed of it or be afraid of talking about it.

(Książka dostępna w godz. 14 – 16; The book is available between 2 pm – 4 pm. PL/ENG)

Społeczno-obyczajowa powieść o odnajdywaniu swoich korzeni. Opowieść o tym, kim są Swaróg, Perun, Mokosz i Weles. Historia tego, jak jeden przedmiot na studiach może przewrócić całe życie do góry nogami. Baśń o szukaniu szczęścia i swojego miejsca na świecie.

Kim tak naprawdę jest rodzimowierca i w co wierzy? Co to znaczy być rodzimokulturowcem? Jak można odnaleźć się w czymś, co już dla wielu z nas już jest zapomniane? Czy w współczesnym świecie jest miejsce dla dawnych wierzeń? Chcesz poznać odpowiedzi na te pytania oraz wiele innych? Zapraszam do rozmowy!

Социально-нравственный роман об обретении своих корней. История о том, кто такие Сварог, Перун, Мокош и Велес. История того, как один предмет в университете может перевернуть всю жизнь с ног на голову. Сказка о поиске счастья и своего места в мире.

Кто на самом деле язычник и во что он верит? Что значит быть родным культурником? Как можно найти себя в чем-то, что многие из нас уже забыли? Есть ли в современном мире место для древних верований? Хотите узнать ответы на эти вопросы? Не стесняйтесь разговаривать!

(Książka dostępna w godz. 16:30 – 18:00; Книга доступна с 16:30 до 18:00. PL/РУС)

Urodziłem się jako kobieta, ale nigdy się nią nie czułem. Odkąd pamiętam zawsze było coś nie tak. Ciało kobiety, umysł mężczyzny – życie w takiej sprzeczności to koszmar. Pomimo szczerych chęci i prób dostosowania się czy wyparcia nie byłem w stanie na dłuższą metę normalnie żyć i funkcjonować. Po ponad 25 latach udawania kogoś kim nie jestem w końcu powiedziałem sobie dość i podjąłem decyzję o przeprowadzeniu korekty płci. Pamiętam ten dzień jak dziś, to była jedna z najtrudniejszych decyzji w moim życiu, miałem świadomość tego że cały mój świat zmieni się o 180 stopni i nie byłem pewny jakie to będą zmiany, miałem najczarniejsze myśli i byłem przerażony, jednak pomimo strachu postawiłem wszystko na jedną kartę. Dziś wiem, że była to jedyna słuszna decyzja i jedna z najlepszych w moim życiu. Po 8 latach od rozpoczęcia kuracji hormonalnej wiem, że życie w zgodzie z samym sobą nie może się z niczym równać, jest to doświadczenie porównywalne chyba do wychodzenia z więzienia po całym życiu spędzonym za kratami. To jedna strona medalu, druga jest taka że wbrew moim naiwnym marzeniom szybko okazało się że to nie koniec problemów, a początek-nowych. Nie do końca zdawałem sobie sprawę jak trudny, drogi i długi jest proces korekty płci, jak wiele przeszkód trzeba pokonywać żyjąc w zawieszeniu, formalnie nie istniejąc. Jednak nawet pomimo tego bolesnego zderzenia z rzeczywistością, dziś moja decyzja byłaby bez wahania taka sama jak przed laty.

Jeśli interesuje Cię jak wygląda życie osoby transpłciowej przed i w trakcie korekty, jak odkrywałem własną tożsamość i dojrzewałem do tej decyzji zapraszam do czytania. Nie ma głupich pytań-możesz zapytać o wszystko co chciałbyś/chciałabyś wiedzieć.

(Książka dostępna w godz. 14 – 18. PL)

Jestem Białorusinką.
Około trzech lat temu podjęłam decyzję o imigracji do Polski.
We dwójkę ze swoim mężem opuściliśmy kraj, w którym się urodziliśmy. Kraj, w którym mieliśmy znajomych i większość rodziny, żeby na zawsze stać się obcymi wszędzie, i w Polsce, i na Białorusi.
Jak mi udało się przejść integrację? Jak udało się w półtora roku nauczyć się języka polskiego do poziomu C1 (mam już za sobą egzamin z języka polskiego jako obcego)? Dla czego nie wróciłam do Białorusi, kiedy zaczęły się protesty w zeszłym roku? Czy żałuję podjętej decyzji?
Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej, zapraszam do rozmowy.

Я эмигрантка из Беларуси.
Около трёх лет назад я приняла решение об иммиграции в Польшу.
Мы с мужем вдвоем покинули страну, в которой родились. Страну, где у нас были друзья и большая часть семьи. Чтобы навсегда стать чужими везде, и в Польше, и в Беларуси.
Как мне удалось пройти интеграцию? Как удалось за полтора года выучить польский язык до уровня С1 (я уже сдала экзамен по польскому языку как иностранному)? Почему чего я не вернулась в Беларусь, когда начались протесты в прошлом году? Сожалею ли я о принятом решении?
Буду рада ответить на Ваши вопросы.

I’m Belarusian.
About three years ago, I decided to immigrate to Poland.
My husband and I both left the country where we were born. A country where we had friends and most of our family. To forever become strangers everywhere, both in Poland and in Belarus.
How did I manage to integration? How did I manage to learn Polish to the C1 level in a year and a half (I already have an exam in Polish as a foreign language)? Why didn’t I return to Belarus when the protests started last year? Do I regret my decision?
If you want to know more, I invite you to talk.

(Książka dostępna w godz. 12 – 18; Книга доступна с 12 до 18; The book is available between 12 – 6 pm. PL/РУС/ENG)