Cześć! Nazywam się Ahmed Ismail i pochodzę z Kairu w Egipcie. Jestem farmaceutą, ale moją prawdziwą pasją jest praca naukowa, dlatego w pewnym momencie znalazłem się na studiach na moim kochanym Uniwersytecie Jagiellońskim. Naprawdę mi się tu podoba! Chciałbym zrobić coś dobrego dla ludzkości poprzez moje badania. Czuję, że dziś jako młodzi ludzie mamy niesamowitą możliwość wchodzenia ze sobą w interakcję i komunikowania się. Jesteśmy bliżej siebie niż ktokolwiek mógłby pomyśleć. Zawsze wierzyłem, że ludzie wszędzie są tacy sami, nawet jeśli częściej widzą różnice niż podobieństwa między sobą. Przyjazd z Bliskiego Wschodu do Polski jest dla mnie niesamowitą podróżą, która otworzyła mi oczy na wiele nowych rzeczy, oraz oczywiście zmieniła społeczność wokół mnie. Ostatecznie jesteśmy do siebie bardzo podobni, nawet bardziej niż myślisz!

Wszyscy słyszą o islamie w telewizji, ale rzadko kto ma możliwość spotkać się z praktykującym muzułmaninem/muzułmanką i zapytać wprost o wszystkie rzeczy , które tak straszą i ciekawią. Dlatego większość zostaje przy tej wiedzy, którą zdobyła przez media. Tak naprawdę o wiele rzeczy lepiej zapytać u samego wyznawcy i dowiedzieć się o nich z pierwszej ręki. Jestem praktykującą muzułmanką od 8 lat, chodzę w chuście, pracuję.

Oparta wyłącznie na faktach, autobiograficzna książka bez cenzury.
Przeczytacie w niej o tym, jak w tzw. “dobrym domu” stworzono własnej córce piekło i o tym, jak to jest przez prawie 20 lat żyć w strachu przed własną matką. Nie unikniecie tutaj drastycznych scen – bicia pasem, przypalania żelazkiem czy grożenia śmiercią. Znajdziecie też opisy wyrachowanych metod znęcania się psychicznego, obojętności sąsiadów i pozostałych członków rodziny. Jest też wzmianka o zaplanowanym ze szczegółami samobójstwie, które jednak z braku odwagi nigdy nie miało miejsca. Obszerna część poświęcona jest ranom na duszy i emocjach, jakie powoduje przemoc. Ranom, które nawet gojąc się, zostawiają nieusuwalne blizny na całe życie. Przeczytacie o tym jak to jest w wieku 20 lat uciec z piekła mając 100 zł w kieszeni, a na plecach, a właściwie w głowie przerażająco ciężki bagaż doznanej krzywdy. Jak to jest już być dorosłym i żyć ze świadomością utraty pierwszych 20 lat zycia.

W II rozdziale poczytać możecie o tym jak funkcjonować, skoro nikt nie nauczył Cię radzić sobie z problemami dnia codziennego, o ciężkiej depresji, pierwszych antydepresantach, życiu z Zespołem Stresu Pourazowego (PTSD).

Książka mimo wszystko zawiera też kolorowe kartki – chociażby opowiadanie o tym jak samemu sobie dać kopa do zmiany, o psychoterapeucie który stawia na nogi i pokazuje jak brnąć do przodu, o dużym poczuciu humoru autorki i o tym jak ogromną moc ma siła do walki o samą siebie.

Serdecznie zapraszam do czytania!

Żyd który nie ma pejsów, Ukrainiec który nie je słoniny, gej który nie widzi tęczy. Każdy z powyższych wyrazów wzbudza antonimiczną reakcję wobec standardowych skojarzeń związanych z każdą z wymienionych grup.
Nie mniej jednak, każda z nich może spokojnie współistnieć w jednym człowieku.
Jestem młodym Żydem z Ukrainy, który na co dzień mieszka w Krakowie i łączy w sobie wielowiekową tradycję żydowską i współczesny tryb życia 21 wieku. Na dodatek do tego jestem „out of the closet” gejem, który nie jest w stanie zobaczyć wszystkich kolorów tęczy przez to, że jestem po prostu daltonistą. Mimo tego że jestem w miarę młody, zamieszkałem już przez krótsza lub dłuższą chwilę w 4 krajach łącznie z ojczyzną moich przodków na Bliskim Wschodzie. W każdym z tych krajów bywały różne stereotypy o każdej z wymienionych tożsamości, lecz owe stereotypy jedynie wzmocniły moją własną zbiorową tożsamość. Jak być innym ale zostawać samym sobą pod presją większości? Pogadajmy o tym 🙂

Od lat, praktycznie całe dorosłe życie. Moje pierwsze platoniczne miłości to kobiety. Moje dojrzałe relacje to też kobiety. Z moją partnerką mieszkamy razem, razem płacimy rachunki, razem decydujemy co na obiad i gdzie na wakacje, razem przeżywamy sukcesy i porażki. Chcesz dowiedzieć się więcej? Skąd wiedziałam? Komu powiedziałam? Czy jestem szcześliwa? Masz swoje pytania? Może po prostu chcesz mnie zobaczyć?

Zapraszam do rozmowy.

Jestem Grzegorz i wcale nie wiedziałem o tym od pierwszej minuty swojego życia, jak to siedzi w stereotypie o osobach transpłciowych. Długo dojrzewałem do decyzji o korekcie płci, tzw. tranzycji. Przeszedłem przez etapy wyparcia, zinternalizowanej transfobii oraz przez próby bycia super kobietą. Dopiero odkrywając kim jestem poczułem, jak bardzo okłamywałem siebie i próbowałem odgrywać jakąś narzuconą mi rolę.

Pytaj mnie o co tylko zechcesz – jestem jak otwarta książka i uwielbiam rozmawiać z ludźmi. To sprawiło że zostałem aktywistą. Oprócz prowadzenia osobistego bloga edukacyjnego Angry Trans jako ‚Lifyen’ jestem w zarządzie Fundacji Trans-Fuzja, oraz w krakowskiej Federacji Znaki Równości.

Wiem, że ocenisz mnie po okładce. Ni to chłop, ni to baba – jestem tylko około ponad rok na terapii hormonalnej testosteronem, a żyję w społeczeństwie jako Grzegorz od 2 lat. Jeszcze długa droga przede mną – Korekta płci to długotrwały proces o którym chętnie Ci opowiem i złamię trochę stereotypów.

Medytacja, zen, buddyzm – co to takiego? I w jaki sposób może pomóc w życiu?

„Kim jestem?”; „Po co żyję?”; „Czym jest szczęście?”; „Dlaczego cierpię?” – czy zadawałeś/aś sobie kiedyś te pytania?

Czy to prawda – jak twierdził kiedyś pewien znany polski podróżnik – że buddyści modlą się do szatana i czczą demony? W co wierzą? Kim był Budda? Czy to prawda, że buddyzm to „religia bez Boga”?

Czym zajmuje się nauczyciel Dharmy, czyli buddyjski duchowny?

Jak wygląda świat oglądany „buddyjskim okiem”? Jak się żyje na co dzień podążając ścieżką Buddy? I dlaczego ktoś wybiera akurat tę, a nie inną drogę życia?

Jak zacząć praktykę medytacji?

Jeżeli interesują Cię te i podobne pytania, zadaj mi je. Jestem tutaj dla Ciebie.

Opowiem Wam jak dorastałem w dwujęzycznej, dwunarodościowej rodzinie
wyznania bahá’í. Może jeszcze nie wiecie co to jest przesłanie
BAHA’I? Kim był Bahá’u’lláh? Możecie ze mną rozmawiać po
angielsku lub po polsku. Zapraszam!

Opowiem Wam o przesłaniu BAHA’I._ Niech wasza wizja ogarnie cały
świat…_ – Bahá’u’lláh

Od najdawniejszych czasów Bóg wysyła ludziom Boskich Wychowawców
znanych jako Objawiciele Boga, których nauki są podstawą postępu
cywilizacji. Ci Objawiciele to Abraham, Kryszna, Zaratustra, Mojżesz,
Budda, Jezus i Mahomet. Bahá’u’lláh, najnowszy z Objawicieli
tłumaczy, że religie świata pochodzą z tego samego Źródła i są w
swej istocie kolejnymi rozdziałami jednej religii od Boga.

Bahaici wierzą, że obecnie największą potrzebą ludzkości jest
znalezienie jednoczącej wizji przyszłego społeczeństwa oraz natury i
celu życia. Ta wizja zawarta jest w pismach Bahá’u’lláha.

Opowiem Wam, jak to jest być bahaitką w Polsce i uczestniczyć w
wysiłkach budowania wspólnoty.

Jak to jest, kiedy wiedzy o tożsamości płciowej nie uczysz się od nastolatka?

Jaka była moja reakcja, gdy moje dziecko wyszło z szafy?

Jak odnalazłem się w świecie, o którym coś tam wiedziałem, ale stanowczo za mało?

Jak poradzić sobie z własną nieuświadomioną homofobią?

Jak wytłumaczyć innym istotę zła jaką ma w sobie homofobia.

Jak w myśleniu innych ludzi zastępować  stereotypy wiedzą.

Co mówię rodzinie, bliskim i dalekim znajomym? Jak to jest być heteronormatywnym i mieć tęczowe dziecko? Czy można mając nienormatywne dziecko być szczęśliwym i żyć normalnie?

Dlaczego chodzę na Parady Równości i walczę o równe prawa, o miłość ‚naszą i waszą’?

Ból jest nieodłącznym elementem życia. Brak osobistej na to zgody niczego nie zmieni w skali makro, jednak jednostkowe decyzje, żeby nie uczestniczyć w zadawaniu go innym, już tak. Tym bardziej, że MOŻNA. Jeśli pomyślisz o tym głębiej zauważysz, że nawet TRZEBA. Zwłaszcza, że TO PROSTE. No przecież 

Opowiem, jak się mieszka Ukraińcom w Krakowie i różne historie, śmieszne, ale też smutne o adaptacji obcokrajowców w Polsce.

Książka będzie dostępna od godz. 12:00 do 14:00.

Nie piję, bo nie chcę. Bez poczucia wstydu, czy straty. Nie piję z nadzieją, że już nigdy pić nie zacznę.

W dwudziestym drugim roku mojego trzeźwienia serdecznie zapraszam do rozmowy wszystkich zainteresowanych.

Czy można żyć bez boga? Skąd wiesz co jest dobre co złe? Kiedy przestałeś wierzyć? Jak spędzasz święta? To pytania z którymi często się spotykam. Nie wierzę od kołyski, nie walczę z kościołem, nie kradnę, szanuję ojca swego. Zapraszam do rozmowy o tym, jak odnaleźć siebie w zdominowanej przez jedną religię rzeczywistości.

Nazywam się Marta Watral, mam 28 lat, jestem doktorantką na Wydziale Filologicznym UJ, mieszkam w Warszawie.

Jestem Łemkinią, ale mówię i myślę tak o sobie dopiero od 7 lat. Moją rodzinę (babcie i dziadków z obu stron) wysiedlono w 1947 r. podczas akcji „Wisła” z ich rodzinnych domów na Łemkowynie (w południowo-wschodniej Polsce) na tzw. Ziemie Odzyskane. Dlatego mój dom jest na dolnośląskich nizinach, nie wśród górskich lasów Beskidu Niskiego. Dlatego też o swoim pochodzeniu musiałam się dowiadywać na studiach z książek, bo moi dziadkowie i rodzice woleli nie obarczać mnie traumatycznymi wspomnieniami wysiedleń i mieszkania na obczyźnie. Chcieli, żebym była szczęśliwą Polką, dokładnie taką samą, jak moi koleżanki i koledzy w szkole.

Od 7 lat (wtedy zaczęłam studia na filologii rosyjskiej z językiem rusińsko-łemkowskim na UP w Krakowie) aktywnie działam na rzecz Łemków, co pozwala mi też uczyć się mówić o mojej tożsamości. Teraz już płynie mówię, czytam, piszę w języku łemkowskim, rozprawę doktorską poświęcam literaturze łemkowskiej i wszędzie, gdzie tylko mogę opowiadam o Łemkach. Jestem dumna z tego, że jestem Łemkinią i nigdy nie chcę się tego wstydzić i bać o tym mówić.

Czy można pochodzić z wielokulturowego domu ( Ojciec Irakijczyk) i wyznawać zasady równości kobiet i mężczyzn? Można! Jeśli chcesz się dowiedzieć, czym jest feminizm, szczególnie ten wielokulturowy, przyjdź, przeczytaj poznasz moją historię!

Książka dostępna od godz. 11:00 do 14:00.